We hebben je even laten wachten met het nieuws van onze laatste en lopende projecten. Gelukkig bruist School Rise als nooit tevoren en springen we van het ene naar het andere onderwijsproject. Inmiddels is onze vrijwilliger Katalin de Stigter in Nepal gearriveerd om daar te gaan lesgeven op de Sunshine School en mee te gaan helpen aan het opknappen van basisschool Shree Krishna. Zij verblijft bij de familie Dhakal en onze sponsorkinderen Shiva en Himali.

Op basisschool Shree Krishna hebben we afgelopen winter een onderwijsprogramma gehouden en kinderen voorzien van schooltassen met inhoud. Deze school is getroffen door leegloop, daarom is het van groot belang ouders te stimuleren de kinderen uit de omliggende dorpen naar school te laten gaan. Tijdens dit programma is gebleken dat de staat van onderhoud slecht was waarna wij samen met de directeur een plan hebben gemaakt voor een frisse aankleding van de klaslokalen. Gisteren is Katalin samen met onze Nepalese medewerkers gestart met het schilderen van de klaslokalen. In de komende maanden zullen we met verschillende studenten en vrijwilligers dit project gaan afronden.

Mijn broeder Thakur is vriend van alles en iedereen die hier rondloopt. Als we naar het stadscentrum lopen kom ik altijd met kramp in mijn handen aan op het oude paleizenplein. Het handen schudden start bij de poort van zijn hostel en vervolgt zijn zweterige weg in langdurige conversaties. Huncha, has, has, la, la, la, ekdom ramro cha. Ik murmel altijd wat mee al krijg ik het Nepalees beetje bij beetje onder de knie. Het is interessant dat een taal ergens diep verborgen in je geest kan rusten. De taal ontwaakt pas als je je tussen de mensen begeeft. Thakur is een man met een groot hart en geeft genereus als het om zijn hostel kinderen gaat. Bij daadwerkelijk elke marktkraam steekt hij zijn neus tussen de merchandise en tovert zijn roepies tevoorschijn. Zijn vrouw Sharada probeert hem regelmatig te corrigeren als hij weer eens overladen thuiskomt. Het maakt weinig indruk op de man. Vandaag bestaat zijn ontluikende impuls uit satelliet televisie. De regelmatige sneeuw op zijn vierkante stoffige beeldbuis begint een terugkomende ergernis te worden. Binnen enkele uren staat de cabel guy in het hostel kabels aan elkaar te knopen en beleven de kinderen weer een sprankelend beeld. Met het zweet op het voorhoofd worden de formaliteiten haastig afgewikkeld omdat onze taxi klaarstaat om de kinderen Shiva en Himali uit het ziekenhuis op te halen.

Omdat de infrastructuur langzaam hersteld, hebben we projecten in kaart kunnen brengen van diverse getroffen berggebieden. Een jaar na de aardbeving zijn er nog steeds veel dorpen die moeten beginnen met de wederopbouw. Onder andere een getroffen school, in een vergelegen bergdorp waar één van onze Nepalese oprichters, Rupak Khadka, als kind les heeft gehad. Hij is nu onderwijzer in Bhaktapur en wil graag iets betekenen voor de mensen in zijn dorp. Met zijn gezin woont hij nu in een buitenwijk van Bhaktapur. Elke avond helpt hij zijn moeder in het kleine supermarktje achter zijn huis. Deze man is al jaren aan het sparen om een bibliotheek in te richten voor zijn geboortedorp. Hij is enorm dankbaar voor de scholing die hij heeft genoten in zijn jeugd. "Onderwijs is de basis van alle ontwikkeling" Ook daar zullen we met gevulde schooltassen een programma houden om de kinderen uit het dorp een plek te geven op de basisschool van Rupak.

Om deze schooltassen te doneren kun je ons helpen door een prachtige handgemaakte tas te kopen. Onlangs zijn we begonnen met de actie:

Wij hebben een assortiment van eerlijke, handgemaakte lederen/katoenen Nepalese tassen van uitstekende kwaliteit. Voor elke tas die we verkopen doneren wij een schooltas aan een Nepalees kind. In augustus en september krijgen we ons volledige assortiment binnen.

U kunt alvast een tas uitkiezen en bestellen uit de onderstaande collectie. Wij sturen je een persoonlijk bericht wanneer de tas binnen is en wordt dan meteen verstuurd.